سندرم آشیانه خالی یک اختلال ذهنی یا شرایط بالینی نیست. در عوض، واژه ای است که برای بیان احساسات واقعی در مورد ناراحتی، غم و اندوه تنهایی والدینی مورد استفاده قرار می گیرد که به هنگام بزرگ شدن بچه ها و ترک منزل توسط آنها  تجربه می گردد.

این شرایط ممکن است به هنگام پذیرفته شدن بچه ها از دانشگاه یک شهر دیگر یا ازدواج آنها رخ دهد. غم و اندوه در چنین شرایطی برای بیشتر والدین یک احساس کاملا واقعی است. با این حال همه والدین سندرم آشیانه خالی را تجربه نمی کنند. افرادی که احساس می کنند در معرض این نوع احساسات قرار دارند، می توانند به کمک مراحل موجود خود را برای چنین شرایطی آماده سازند. اگر شما نیز در این شرایط هستید و نشانه های سندرم آشیانه خالی را تجربه می کنید به کمک روش هایی که در این مقاله ذکر خواهیم کرد می توانید بر غم و ناراحتی تان غلبه نمایید.

سخن نهایی

همه والدین زمانی که فرزندانشان خانه را ترک می کنند دچار مشکل عاطفی و احساسی نمی شوند. برخی از والدین هستند که به دنبال روزهای با هم بودن می گردند و خودشان را در این فضا محبوس می کنند. شاید آنها عادت کرده اند همیشه و در همه جا کنار فرزندان خود باشند. همانطور که قبلا نیز بیان کردیم برخی از والدین اصلا بعد از رفتن فرزندانشان احساس غم و اندوه را تجربه نمی کنند.

برای بیشتر والدین چنین شرایطی باعث ایجاد ترکیبی از احساسات می شود. برخی از افراد ممکن است به دنبال صرف زمان بیشتر بر روی خود و علایقشان باشند. از سوی دیگر برخی نیز هستند که کل زمان خود را به فرزندان اختصاص می دهند و نبودشان باعث غم و اندوه آنها می شود.

باید بدانید که وجود این احساسات مختلف امری عادی محسوب می شود. باید بدانید که غم و اندوه این روزهای شما نیز گذراست و خیلی زود همه چیز درست خواهد شد. سعی کنید فعالیت هایی را بیابید که باعث خوشحالی تان می شود. نیازهای خود را بشناسید و کار معناداری در زندگیتان انجام دهید.

از فعالیت هایی که سایر افراد هم در آن حضور دارند استفاده کنید. اگرچه فرزندان شما دیگر بزرگ شده اند و ممکن است کمتر از قبل به شما نیاز داشته باشند اما دنیایی که آنها واردش شده اند اتفاقات غیر منتظره زیادی دارد. پس حامی شان باشید.